Logopeda to specjalista zajmujący się diagnozowaniem, stymulacją rozwoju mowy, profilaktyką oraz terapią zaburzeń mowy.
W szkole funkcję tę pełni pani mgr Katarzyna Podgórska-Smoła.
Zadania logopedy szkolnego to:
- diagnozowanie logopedyczne, w tym prowadzenie badań przesiewowych
w celu ustalenia stanu mowy oraz poziomu rozwoju językowego uczniów, - prowadzenie zajęć logopedycznych dla uczniów oraz porad i konsultacji dla rodziców i nauczycieli w zakresie stymulacji rozwoju mowy uczniów
i eliminowania jej zaburzeń, - podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej we współpracy z rodzicami uczniów,
- wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Logopeda radzi:
Normą rozwojową w zakresie artykulacji jest, kiedy:
DZIECKO 3-LETNIE
- wymawia wszystkie samogłoski
- wymawia spółgłoski p, b, m, n, f, w, t, d, k, g, l oraz ś, ź, ć, dź
- głoski sz, ż, cz, dż oraz s, z, c, dz mogą być wymawiane jako ś, ź, ć, dź
- głoska r może być wymawiana jako l albo j
DZIECKO 4-LETNIE
- oprócz wyżej wymienionych wymawia głoski s, z, c, dz
- głoski sz, ż, cz, dż może zamieniać na s, z, c, dz
- głoskę r może nadal zamieniać na l lub j
DZIECKO 5-, 6-LETNIE
- wymawia wyżej wymienione głoski oraz sz, ż, cz, dż
- do końca 6. roku życia nie musi wymawiać r jeśli zamienia je na l
DZIECKO 7-LETNIE
- powinno opanować poprawną wymowę wszystkich głosek i technikę mówienia
- 7. rok życia kończy okres swoistej mowy dziecięcej
UWAGA!
Pamiętajmy, że tempo rozwoju mowy jest indywidualne – u jednego dziecka mowa rozwija się szybciej, u innego wolniej. Dopuszcza się przesunięcia półroczne w prawidłowej realizacji głosek.
Co może zaniepokoić?
- Sposób wymowy głosek dźwięcznych, np. z (samek – zamek), w, d (fota – woda).
- Niepłynność w mowie, np.: ”popopokaż mi ooooobrazek”.
- Jak dziecko reaguje na nasze pytania (czy je słyszy, czy konieczne jest kilkakrotne powtórzenie), czy nie mówi zbyt głośno, czy często prosi o zwiększenie siły głosu w telewizorze.
- Sposób oddychania dziecka – mówimy na wydechu.
- Zbyt mocne ślinienie się dziecka.
- Zniekształcony sposób wymowy głosek.
- Mówienie z językiem między zębami.